مجید مجیدی کارگردان سرشناس ایرانی روز پنجشنبه با حضور در دفتر سازمان ملل در ژنو سوئیس، سخنان روشنگرانه‌ای را در نقد سیاست‌های غرب در خصوص اسلام‌هراسی و ایران‌هراسی ارائه کرد.

متن کامل سخنرانی مجید مجیدی به شرح ذیل است:

«به نام خدا؛ گاهی فکر می کنم اگر من در یک کشور غربی به دنیا آمده بودم و در کودکی ونو جوانی وجوانی ام  هر صبح در صفحات روزنامه ها می خواندم و هر شب روی صفحات تلویزیون می دیدم که چگونه عده ای مسلمان در شرق. بمب گذاری وانفجار کار هرروزه شان است ،ماشین های بمب گذاری شده رادر میان بازارها و مراکز تجمع مردم منفجر می کنند سرهای مخالفان خویش را صد ها صدها می برند و در برابر دوربین ها به نمایش می گذارند و گاه با همین سرها در کوچه ها وخیابان ها فوتبال بازی می کنند سینه های دشمنان را می شکافند وقلب آنان را می خورند،کلیساها و کنیسه ها وحتی گاه مساجد و حسینیه های دیگران رابا مردمی که برای عبادت به آنجا آمده اند به آتش می کشند، آیا در این صورت چه دیدگاهی نسبت به اسلام و مسلمانان پیدا می کردم و چه ترس وهراسی از انان در دل می پروراندم و آیا امکان داشت با این همه جنایت و خشونت گرایشی به این دین و آیین پیدا کنم اگر چه خود را با افتخار یک مسلمان می دانم و خوشبختانه من در کشوری به دنیا آمدم و رشد کردم که از همان سالهای ابتدای زندگی با همه وجودم دریافتم : دینی که پدران ومادرانم  برگزیده اند آیینی مملو از مهر ومحبت وعشق است و کینه ورزی وانتقام جایی درآن ندارد و خدایش همواره با صفات "مهربان"و" رحیم" شناخته می شود و در کتاب اسمانی اش قران 113باردر ابتدای هر سوره  جمله ای تکرار می شود که پیام آور محبت و مهربانی  گسترده وهمیشگی خداوند است.

من در سرزمینی پا به جهان گذاشتم که مردم مسلمانش با هر گونه خشونت مذهبی بیگانه بودند و قرن ها پیروان ادیان ومذاهب دیگر را به همسایگی و همزیستی  مسالمت امیز خویش پذیرفته بودند زیرا به پیامبری ایمان داشتند که سراسر زندگیش  را مهربانی و عشق به دیگران در بر گرفته بود و نه تنها به مسلمانان و پیروان خویش که به همه انسانها با هر نژاد و زبان و حتی به حیوانات و گیاهان و درختان نیز مهر می ورزید.

من پیامبری را شناختم که مهربانی ،شیوه زندگیش وشعار هر صبح وشامش بود ."محمد"ی که با دشمنان کینه توزش هم به مهر و محبت رفتار می کرد  وقتی پس از سالها رنج و آزار ،این بار پیروز به شهری که از ان رانده شده بود باز می گشت ،هیچ کس را به جرم پیشین مجازات نکرد نه تنها خانه هیچ دشمنی را به انتقام  ویران نساخت بلکه خانه بزرگترین دشمن ومخالف خود را پناهگاه و مأمن همه مخالفان و دگر اندیشان  قرارداد

محمدی که در کتابی که از سوی پروردگارش برای مردم اورده بود مسلمانان را از توهین وناسزا حتی به بت های مشرکان وبت پرستان  برحذر می داشت (انعام 108)پیامبری که از جانب خدا ندا می داد :نکند رفتارهای زشت وستمگرانه دیگران شما را از مرام صلح امیز و مسالمت جوی تان دور کند که شما همواره باید به عدالت وانصاف رفتار کنید (مائده 8).

این چنین بود که در گذر زمان با ایینی خو گرفتم که نه تنها پیامبرش الگو و اسوه مهربانی و محبت بود که شاگرد ودست پروده وجانشینش علی نیز جز به مهر سخن نگفت و جز به محبت رفتار نکرد و حکومتی را برقرار کرد که هیچ کس بر دیگری جز به تقوا و پاکی وپارسایی برتری نداشت   در تاریکی شب ها ناشناس به سراغ بینوایانی می رفت که از زمره مخالفانش بودند و در میان ان ها نان وخرما توزیع می کرد تا گرسنه سر به بالین نگذارند. اگر در جنگی ناخواسته دشمن اب رودخانه را از سپاهیان او دریغ می کرد تا تشنه بمانند او مقابله به مثل نکرد و هنگامی که به رود خانه مسلط شد اب را در اختیار انان قرار داد  مرامنامه حکومتش خطاب به استانداران وحاکمان شهرها این بود که انسانها از دو گروه بیرون نیستند یا هم کیشند یا هم نوع  ودر هردو صورت باید به انها مهر ورزید.

من با چنین آیینی خو گرفتم و طبیعی است وقتی طالبان در افغانستان جنایت می کرد یا وقتی حادثه دهشت بار 11سپتامبر به وقوع پیوست می‌دانستم که ان چه روی می دهد هیچ سازگاری و ارتباطی با دینی که من به ان ایمان دارم ندارد.

امروز از خودم و از شما می پرسم به راستی در پشت همه عملیات جنایتکارانه ای که به نام اسلام صورت می گیرد چه دست هایی پنهان است  از شما می پرسم القاعده وطالبان که در پاکستان وافغانستان زاده شد رشد کرد و اینک سایه شومش بر همه جهان افکنده شده است ابتدا توسط کدام قدرت ها آفریده شد و مورد حمایت قرار گرفت تا امروز با جنایات ان ها بذر اسلام هراسی در دل همه جهانیان کاشته شود و نهال خشونت این بار به شکلی دیگر یا به صورت نسل کشی در میانمار و آفریقای مرکزی و یا  با اقدامات نظامی و گسیل سربازان  سر بر آورد.

متاسفم که بگویم حکومت هایی طالبان والقاعده را از هر سو حمایت کردند که همواره از هم پیمانان غرب به شمار می روند دولت های عربی  انان در دامان خویش پروراندند که اینک به نوعی دیگر خشونت وکینه ورزی را ترویج می کنند.

خوشحالم که بگویم که نه در حادثه 11سپتامبر نیویورک ونه در بمب گذاری های مترو لندن و نه در هیچ عملیات انتحاری ،هیچ تروریستی با ملیت ایرانی وبا آیینی که در سرزمینم ایران ترویج می شود شرکت نداشت اما متاسفم که به یاد بیاورم غرب تمام فشارها و تضییقاتش را پس از این حوادث متوجه ایران و ایرانیانی کرد که همواره چنین عملیاتی را محکوم کرده اند.

من به عنوان یک هنر مند که در سال های اخیربه دلیل اقدام به ساخت فیلمی در باره زندگی پیامبر اسلام بسیار خوانده ام و بسیار تحقیق کرده ام ،شهادت می دهم که چنین اقدامات خشونت باری که میوه ان اسلام هراسی در همه جهان است با روح اسلامی که من از محمد و علی وحسین (ع) اموخته ام بیگانه است ولذا سعی دارم تا پیام وچهره واقعی دین مهربانی پیامبر اسلام را در قالب فیلم محمد به دنیای نگران و اشفته عرضه کنم.

من معتقدم اگر واقعیت اسلام به مردم جهان عرضه شود همه تشنگان عدالت و مهربانی عاشقانه به سویش خواهند شتافت.

من باور دارم که رفتارهای زشت و آلوده‌ای چون قرآن سوزی در آمریکا یا تولید فیلم های جسارتگرنسبت به پیامبر یا مسلمانان ویا حتی اقداماتی نظیر انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز نقشی جز کمک به خشونت طلبانی که نام اسلام را دزدیده اند ندارد و چه بسا روی دیگر چنان رفتارهایی است .جنایتکارانی که می‌کشند و تکه تکه می‌کنند مشتاقانه به انتظار چنین اقداماتی هستند تا جنایات خویش را توجیه کنند واز میان توده‌های ناآگاه برای خودسربازان جدید استخدام کنند.

سخن را با پیام خداوند به رسولش محمد (ص) به پایان می‌برم که فرمود:ای کسانی که ایمان اورده اید همگی در پرتو ایمان به خداوند ، در صلح و آشتی در آیید و از گامهای شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست(بقره208)».

منبع: http://www.silverscreen.parsiblog.com/

سلام

خیلی وقت بود که این وبلاگ در حالت تعلیق بسر می برد .اما به بهانه پخش فیلم سفر سنگ اثر زیبا و قابل تعمل مسعود کیمیایی ، بروز می شود .

تصمیم گرفتم به پاس حرمت این مرد بزرگ که زحمت های زیادی برای سینمای این مملکت کشیده ابتدا یک معرفی کلی و بعدها در پست های بعدی ،در هر پست به معرفی یکی از فیلم های استاد بپردازم .

زندگینامه: مسعود کیمیایی (1322)

او تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم ادامه داد ولی شوق و علاقه به سینما باعث شد به جای تحصیل در دانشگاه کار خود را به صورت عملی در نزد بزرگان سینما آغاز کند.

وی فعالیت خود را در سینما با دستیاری مرحوم ساموئل خاچیکیان در فیلم خداحافظ تهران آغاز کرد و با این فیلم او با محیط حرفه‌ای سینما آَشنا شد.

مسعود کیمیایی در سال 1347 اولین فیلمش؛ بیگانه بیا را کارگردانی کرد و با همین فیلم مخاطبان خاص خود را پیدا کرد.

وی در سال 1348 فیلم بعدی خود قیصر را ساخت؛ فیلمی که سینمای آن سال‌ها را تحت تاثیر قرارداد و آن را آغازگر موج نوی سینمای آن سال‌ها می‌دانند. موجی که به همراه خود استعدادهای نهانی مانند داریوش مهرجویی را کشف کرد.

وی در سال 1350 داش آکل را کارگردانی کرد و در سال 1354 گوزن‌ها را خلق کرد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال 1361 فیلم خط قرمز را با بازی سعید راد کارگردانی کرد. او در دهه 60 فیلم‌های تیغ و ابریشم، سرب، دندان مار و گروهبان را کارگردانی کرد. در سال 73و 74 فیلم‌های تجارت و ضیافت را کارگردانی کرد و بازیگران جوانی را با این دو فیلم به سینمای ایران معرفی کرد.

برخی از آثار مسعود کیمیایی:

• جسدهای شیشه‌ای، رمان، آتیه، 1380
• زخم عقل، دفتر شعر، ورجاوند، 1382
• بیگانه، 1347 
• قیصر، 1348
• رضا موتوری، 1349 
• داش‌آکل، 1350 
• گوزن‌ها، 1354 
• سفر سنگ، 1356 
• خط قرمز، 1361
• تیغ و ابریشم، 1364
• سرب، 1367
• دندان مار، 1368 
• گروهبان، 1369 
• تجارت، 1373 
• ضیافت، 1374 
• سلطان، 1375 
• مرسدس، 1376 
• فریاد، 1377 
• اعتراض، 1378 
• سربازان جمعه، 1382 
• حکم، 1383 
• رئیس، 1385