عزاداری از مقوله یاد و ذکر است. یاد کسی که به مصیبتی دچار شده است و یاد کسی که به علل طبیعی و غیر طبیعی از قبیل قتل، حادثه و امثال اینها از دنیا رفته است.
شکی نیست که انسان موجودی است که طبیعتاً فراموشکار است و نسبت به چیزهایی که توجه به آنها برایش مفید است، دچار غفلت می شود. در این مواقع یادآوری و تذکّر آن چیز انسان را از ابتلا به حوادثی برایش مضرّ است نجات می دهد و از آثار خوب توجه به آن چیز مفید، بهره مند می سازذ.
یکی از قوانین مهم خلقت این است که هر چیزی که برای سعادت دنیا و آخرت انسان مفید، لازم و ضروری باشد،غفلت از آن انسان را دچار خسران دنیوی و یا اخروی می کند و به همین دلیل لازم است به هر وسیله ممکن او را متوجه آن چیز مهم کرد و غفلت او را بر طرف ساخت.
غمگین شدن، نارضایتی، تباکی، گریستن، جامه عزا بر تن کردن و ...همگی درجات و یا به بیان دیگر مراتبی از عزاداری اند؛ وسیله ای براى ذکر کسی که به گونه ای از دست داده ایم ، راهی براى شناخت و سازندگی .
ارزش و نقش عزاداری
موضوع زیارت قبور مطهر و مقدّس معصومین (علیهم السلام) و اولیای دین و نیز توسل به ایشان و سوگواری در ایّام شهادت، همچنین بزرگداشت ایّام میلادشان و یا ایّامی که به نحوی به آن انوار طیبه مربوط است، به خصوص در مورد سیّد الشهدا(ع) ، از مهمترین موضوعاتی است که در فرهنگ اسلام و البته در عقاید شیعی، جایگاه بسیار رفیعی دارد.
هیچ عملی به اندازهء برپایی عزاداری برای امام حسین(ع) در حفظ دین از انحرافات و از هجوم بی امان دشمنان اسلام برای نابودی دین و همچنین توسعه فرهنگ دینی مؤثر نبوده و نیست. می توان چنین مجالسی را مهمترین "وسیله" برای صیانت از کیان دین و جامعه اسلامی و نیز بسط روح دین و دینداری دانست. چه زیبا فرمود رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی (ره) :
امام حسین (ع) نجات داد اسلام را، ما برای یک آدمی که نجات داده اسلام را و رفته و کشته شده، هر روز باید گریه کنیم، ما هر روز باید منبر برویم برای حفظ این مکتب. محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. فداکاری سیّدالشهدا (ع) است که اسلام را برای ما زنده نگه داشته است.
(صحیفه نور، ج 8، ص 69)
متأسفانه عزاداری ها با همهء اهمیّت و جایگاه مهمی که دارند، در طول زمان دچار آفات، خطرات و انحرافاتی شده است که این "وسیله" مهم را تا حدودی کمرنگ کرده است.
هیچ دینی و هیچ ملّتی در جهان، چنین "وسیله" قدرتمندی را برای پیشرفت و سعادت در دست ندارد.
با وجود بیان فلسفه عزاداری و نیز شرح زیارت عاشورا در مجالس عزاداری، به نظر می رسد هنوز نتوانسته ایم از این "وسیله" با عظمت استفاده کافی و لازم را برای پیشبرد اهداف مقدّس دین و مبارزه با دشمنان خونین آن بنماییم، باشد که با درک صحیح از این موضوع گامهایی سازنده در جهت پیشرفت اهداف فرهنگ شیعی برداریم و به این فرمایش نورانی امیرالمؤمنین (علیه السلام) عمل کرده باشیم که:
اِذا لَمْ یَکُنْ ما تُریدُ فَاردْ ما یَکونُ:
هر گاه آنچه را می خواهی نیست پس آنچه را که هست بخواه
(غررالحکم، ج3، ص135
منبع :http://www.emamhossein.com/
| وداع اهالی تئاتر با اکبر رادی | ||
|
| ||
| شنبه 8 دی ماه 1386 23:56 | ||
| ایسنا: پیکر اکبر رادی ، نمایشنامه نویس برجسته ایرانی روز جمعه 7 دی ماه از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد. در این مراسم که جمعی از هنرمندان تئاتر و مسوولان فرهنگی - هنری حضور داشتند؛ ایرج راد، مدیرعامل خانه تئاتر ایران طی سخنانی ، گفت: اکبر رادی فقط افتخار تئاتر نیست که افتخار این کشور است و نام او همواره بر جا خواهد ماند. محمدحسین ایمانی خوشخو، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در ابتدا تسلیت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را نسبت به درگذشت اکبر رادی اعلام کرد و سپس ادامه داد: باید برنامه ریزی هایی انجام شود که هر سال نام این بزرگمرد ادبیات نمایشی به مناسبتی خاص زنده شود، از این رو وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنرهای نمایشی اقدامات لازم را برای عملی شدن این طرح انجام خواهند داد. علی نصیریان هم در مراسم خداحافظی با پیکر اکبر رادی گفت: اکبر رادی از اواخر دهه 30 به عنوان یکی از ارکان نمایشنامه نویسی جدید و معاصر ایران قلمداد می شد. در ادامه مراسم ، صدرالدین شجره به نمایندگی از خانواده اکبر رادی از حضور دوستان و همکاران اکبر رادی تشکر کرد. به گزارش ایسنا، در ادامه مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر اکبر رادی مراسم در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) قطب الدین صادقی و اسماعیل خلج نیز از اکبر رادی گفتند. قطب الدین صادقی با یادآوری شخصیت ویژه او گفت: در فضای فاسد و پر از کینه ای که تئاتر ایران را در برگرفته است ، اکبر رادی چون نوری بود که در این فضا می درخشید. | ||
| منبع: http://news.parseek.com/Url/?id=1967391 | ||
